...สายลมเย็น พัดพามา แล้วพัดผ่าน
...ราตรีผ่าน อรุณผ่าน วันคืนผ่าน
...เดือนปีผ่าน ชีวีผ่าน เรือนแรมผ่าน
...เราสองผ่าน ผ่านห่างไกล ไกลห่างกัน
...แต่ใจเรา ใจเราสอง มิเคยห่าง
...เราสองต่าง เคียงข้างไป ทุกแห่งหน
...ความรู้สึก อันเธอฉัน เราสองคน
...มิเวียนวน พัดผ่านไป ไกลจากกัน
...แม้กายห่าง กายาห่าง เราสัมผัส
...มิลวงรัด มัดกันไว้ ให้มัวหมอง
...อิสระ แห่งเราสอง เราประคอง
...เคียงข้างกัน แลมุ่งไป แสงตะวัน
...ความมืดมิด อันผ่านมา แล้วเลยผ่าน
...แสงสว่าง จักส่องไป ทุกแห่งคน
...อันความรัก จากเธอฉัน เราสองคน
...อยู่เคียงจน เราสองคน นั้นว่างไป.
...ราตรีผ่าน อรุณผ่าน วันคืนผ่าน
...เดือนปีผ่าน ชีวีผ่าน เรือนแรมผ่าน
...เราสองผ่าน ผ่านห่างไกล ไกลห่างกัน
...แต่ใจเรา ใจเราสอง มิเคยห่าง
...เราสองต่าง เคียงข้างไป ทุกแห่งหน
...ความรู้สึก อันเธอฉัน เราสองคน
...มิเวียนวน พัดผ่านไป ไกลจากกัน
...แม้กายห่าง กายาห่าง เราสัมผัส
...มิลวงรัด มัดกันไว้ ให้มัวหมอง
...อิสระ แห่งเราสอง เราประคอง
...เคียงข้างกัน แลมุ่งไป แสงตะวัน
...ความมืดมิด อันผ่านมา แล้วเลยผ่าน
...แสงสว่าง จักส่องไป ทุกแห่งคน
...อันความรัก จากเธอฉัน เราสองคน
...อยู่เคียงจน เราสองคน นั้นว่างไป.
-กรรมานัตตา-
No comments:
Post a Comment