...ดอกซากุระลอยเคว้งพลันร่วงหล่น.
...เสียงกระซิบอินหมองหม่นพลันจางหาย.
...ยินเพียงเสียงลมสุดท้ายที่เคลื่อนกาย.
...อันร่างกาย “เธอ” และ “ฉัน” จางหายไป.
...เสียงกระซิบอินหมองหม่นพลันจางหาย.
...ยินเพียงเสียงลมสุดท้ายที่เคลื่อนกาย.
...อันร่างกาย “เธอ” และ “ฉัน” จางหายไป.
-กรรมานัตตา-
จันทร์ 22 กันยายน 2551
...แต่งไว้เมื่อหัวค่ำ.
2 comments:
ฟ้าใสอีกแล้วงะ
เห็นแล้วสดชื่นทันทีเลย
ฮ่าๆ
...ชอบภาพนี้จริงๆเชียว เห็นเป็นใบหน้าหญิงสาวสดใส ^^
Post a Comment