...จดหมายน้อย ทักทาย ในยามนี้.
...เธอคนดี หลับใหล ไกลสุดฟ้า.
...เธอคนดี รู้ไหม ในดวงตา.
...ปรารถนา ใครบางคน ส่งถึงเธอ.
...พลันเธอยิ้ม ฉันยิ้ม เราพริ้มหลับ.
...รอยประทับ คงอยู่ ไม่จางหาย.
...รอยประทับ คงอยู่ มิเสื่อมคลาย.
...ข้างๆกาย ตัวฉัน นั้นมีเธอ.
...เราลืมตา มองตา ประสานขับ.
...สายตาจับ จ้องกัน พลันขับขาน.
...เราจับมือ จ้องตา ประสานตา.
...อุ่นอุรา แม้ห่างไกล เราพบเจอ.
...เธอคนดี หลับใหล ไกลสุดฟ้า.
...เธอคนดี รู้ไหม ในดวงตา.
...ปรารถนา ใครบางคน ส่งถึงเธอ.
...พลันเธอยิ้ม ฉันยิ้ม เราพริ้มหลับ.
...รอยประทับ คงอยู่ ไม่จางหาย.
...รอยประทับ คงอยู่ มิเสื่อมคลาย.
...ข้างๆกาย ตัวฉัน นั้นมีเธอ.
...เราลืมตา มองตา ประสานขับ.
...สายตาจับ จ้องกัน พลันขับขาน.
...เราจับมือ จ้องตา ประสานตา.
...อุ่นอุรา แม้ห่างไกล เราพบเจอ.
-กรรมานัตตา-
2 comments:
ไกล อาจจะไกลแสนไกล
อาจจะไกล...จนสุดสายตา
...แต่ มีบางสิ่งบางอย่างไม่ไกลกัน
Post a Comment