...แสงอาทิตย์ ส่องแสงมา นภาผ่อง
...แสงพลันส่อง ส่องแสงใจ มิเลือนหาย
...แสงอาทิตย์ ยังคงอยู่ มิเสื่อมคลาย
...มิเวียนวาย แม้ลากลับ พลันกลับมา
...เช่นจันทรา แม้เลือนลับ ก็กลับส่อง
...มิมัวหม่อง ส่องแสงไป สว่างหนา
...แล้วก็ลา ลากลับลับ จักกลับมา
...ส่องอุรา เราสถิต สนิทใจ
...อันตัวเรา จักลาลับ แม้คืนกลับ
...เดือนคืนนับ นับเรื่อยไป เราสองนี้
...เธอแลฉัน แม้สักวัน จักต้องมี
...จากนที พลีกายกลับ สดับใน
...อันความจริง จากเพียงกาย มิคงอยู่
...มิมีอยู่ แต่หัวที กายาหนี
...เธอแลฉัน พลันหายไป ในนที
...อันชีวี อันมีอยู่ จักหายไป
...จากโลกนี้ โลกแห่งความ มิมีอยู่
...เราสองรู้ แลดูไป ใช้ใจเห็น
...ตะวันลับ จันทราขับ เราจักเป็น
...ยาวให้เย็น เย็นเรื่อยไป เราสองเอย
...มุ่งไปสู่ สู่เส้นชัย ในกาลนี้
...เวลามี แลคงอยู่ รู้จุดหมาย
...เราสองนั้น พลันเคียงคู่ มิเสื่อมคลาย
...กายาวาย คลายคืนสู่ มินานเอย
...เราจักไป สถิตใน เมืองแก้วนั้น
...คืนแลวัน เราหมายสู่ เรารู้หมาย
...อันเพียงเรา นั้นเคียงอยู่ มิวาวาย
...ขอจักคลาย กลายไปสู่ เมืองแก้วเอย.
...แสงพลันส่อง ส่องแสงใจ มิเลือนหาย
...แสงอาทิตย์ ยังคงอยู่ มิเสื่อมคลาย
...มิเวียนวาย แม้ลากลับ พลันกลับมา
...เช่นจันทรา แม้เลือนลับ ก็กลับส่อง
...มิมัวหม่อง ส่องแสงไป สว่างหนา
...แล้วก็ลา ลากลับลับ จักกลับมา
...ส่องอุรา เราสถิต สนิทใจ
...อันตัวเรา จักลาลับ แม้คืนกลับ
...เดือนคืนนับ นับเรื่อยไป เราสองนี้
...เธอแลฉัน แม้สักวัน จักต้องมี
...จากนที พลีกายกลับ สดับใน
...อันความจริง จากเพียงกาย มิคงอยู่
...มิมีอยู่ แต่หัวที กายาหนี
...เธอแลฉัน พลันหายไป ในนที
...อันชีวี อันมีอยู่ จักหายไป
...จากโลกนี้ โลกแห่งความ มิมีอยู่
...เราสองรู้ แลดูไป ใช้ใจเห็น
...ตะวันลับ จันทราขับ เราจักเป็น
...ยาวให้เย็น เย็นเรื่อยไป เราสองเอย
...มุ่งไปสู่ สู่เส้นชัย ในกาลนี้
...เวลามี แลคงอยู่ รู้จุดหมาย
...เราสองนั้น พลันเคียงคู่ มิเสื่อมคลาย
...กายาวาย คลายคืนสู่ มินานเอย
...เราจักไป สถิตใน เมืองแก้วนั้น
...คืนแลวัน เราหมายสู่ เรารู้หมาย
...อันเพียงเรา นั้นเคียงอยู่ มิวาวาย
...ขอจักคลาย กลายไปสู่ เมืองแก้วเอย.
-กรรมานัตตา-
No comments:
Post a Comment