"บทกวีที่ขานขับไปถึงเธอ" - "แสงทอง"

...อันอรุณ ผ่องอำไพ แสงทองส่อง

...อำไพผ่อง ส่องถึงใจ เราสองเห็น

...อันกายา แห่งเราสอง พลันหายเย็น

...กลับกลายเป็น อุ่นถึงใจ เราสองเอย

...แม้เหน็บหนาว แต่กายเรา นั้นห่อห่ม

...หนาวเราข่ม บ่มด้วยกาย เราสองนี้

...แลสัมผัส เย็นกลับคลาย กลายเป็นดี

...กายานี้ รวมเป็นหนึ่ง ประสานกัน

...ในอ้อมกอด เธอกับฉัน เรารู้สึก

...ถึงส่วนลึก ลึกเข้าไป กายาเล้น

...อันแสงทอง ผ่องอำไพ รวมกันเป็น

...เราสองเย็น พลันอุ่นคลาย กายรวมกัน.

-กรรมานัตตา-